18 de noviembre de 2008

A QUEIMADA


































































A queimada é unha bebida alcohólica galega inventada arredor do século XII. O seu consumo está rodeado de tradicións. Mentres se elabora pronúnciase un conxuro para protexer contra meigallos e para manter os espíritos e demais seres malvados alonxados de quen a bebe.











O ritual da preparación está dirixido a afastar os malos espíritos e as meigas que, segundo a tradición, asexan os homes e mulleres para tentar maldicilos, ben sexa por diversión, por vinganza ou por calquera outro motivo. Calquera ocasión é boa para realizar unha queimada: unha festa, reunións familiares ou de amigos. Tras a cea, na escuridade da noite (que é un dos mellores momentos para realizala), os comensais reúnense arredor do pote no que se elabora, preferibelmente coas luces apagadas, para animar os corazóns e estreitar os lazos de amizade. Un deles encárgase de darlle o toque final erguendo cun cazo o líquido en chamas e deixándoo caer pouco a pouco no recipiente mentres pronuncia o conxuro, o que crea un ambiente moi especial.















































A QUEIMADA, RECEITA E CONXURO

La Queimada es una bebida hecha en base a aguardiente y azúcar, a la que se le prende fuego y se la deja arder durante cierto tiempo. A su preparación también se le puede agregar: cáscaras de limón, naranja, granos de café.
A Queimada no solo es una bebida tradicional galega sino que también constituye todo un ritual debido a que mientras se la prepara se recita un conxuro para alejar embrujamientos y quedar liberado de todo lo malo.

UNHA RECEITA DA QUEIMADA

Ingredientes:

Aguardiente, azúcar blanco fino, cortezas de limón y algunos granos de café
Preparación:

En un recipiente de barro cocido de vierte el aguardiente y el azúcar, en la proporción de 120 gramos por cada litro de líquido. Se añaden mondaduras de limón y los granos de café.

Se remueve y se le enciende fuego, con un cazo en el que previamente habremos colocado un poco de azúcar con aguardiente. Muy despacio, se acerca al recipiente hasta que el fuego pase de uno a otro. Se remueve hasta que el azúcar se consuma.
En el mismo cazo se echa nuevamente un poco más de azúcar, esta vez seco, y colocándolo sobre la queimada se mueve hasta convertirlo en almíbar. Se vierte sobre las llamas y, removiéndolo, se espera a que las llamas tengan un color azulado. Continuar hasta que se queme la casi totalidad del alcohol.

Se deja apagar y se sirve.













O CONXURO DA QUEIMADA (Gallego)
Mouchos, coruxas, sapos e bruxas.Demos, trasgos e diaños,espritos das nevoadas veigas.Corvos, pintigas e meigas:feitizos das manciñeiras.Podres cañotas furadas,fogar dos vermes e alimañas.Lume das Santas Compañas,mal de ollo, negros meigallos,cheiro dos mortos, tronos e raios.Oubeo do can, pregón da morte;fuciño do sátiro e pe do coello.Pecadora lingua da mala mullercasada cun home vello.Averno de Satán e Belcebú, lume dos cadavres ardentes,corpos mutilados dos indecentes,peidos dos infernales cús,muxido da mar embravecida.Barriga inútil da muller solteira, falar dos gatos que andan á xaneira, guedella porca da cabra mal parida.Con este fol levantareias chamas deste lumeque asemella ao do Inferno,e fuxirán as bruxasa cabalo das súas escobas,indose bañar na praiadas areas gordas.¡Oide, oide! os ruxidosque dan as que non podendeixar de queimarse no augardentequedando así purificadas.E cando este brebaxebaixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos malesda nosa alma e de todo embruxamento.Forzas do ar, terra, mar e lume,a vós fago esta chamada:si é verdade que tendes máis poder que a humana xente,eiquí e agora, facede cós espritosdos amigos que estan fóra, participen con nós desta Queimada.















CONXURO DA QUEIMADA (Castellano)










(EN CASTELLANO EL "CONXURO" SEGURAMENTE NO FUNCIONARÁ...)
Búhos, lechuzas, sapos y brujas. Demonios, duendes y diablos, espíritus de las neblinosas fincas.Cuervos, salamandras y meigas,hechizos de las curanderas. Podridos troncos ahuecados, hogar de los gusanos y alimañas. Fuego de las Santas Compañas,mal de ojo, negros hechizos, olor de los muertos, truenos y rayos. Aullido del perro, anuncio de la muerte;hocico del sátiro y pie de conejo. Pecadora lengua de la mala mujercasada con un hombre viejo. Infierno de Satán y Belcebú,fuego de los cadáveres ardientes, cuerpos mutilados de los indecentes, pedos de los infernales culos,mugido de la mar embravecida. Vientre inútil de la mujer soltera,maullar de los gatos en celo, pelo malo y sucio de la cabra mal parida. Con este fuelle levantaré
las llamas de este fuegoque se asemejan a las del infierno, y huirán las brujas
a caballo de sus escobas,yéndose a bañar a la playa
de las arenas gordas. ¡Oíd, oíd! los rugidos que dan las que no pueden dejar de quemarse en el aguardientequedando así purificadas. Y cuando este brebaje
baje por nuestras gargantas,quedaremos libres de los males
de nuestra alma y de todo embrujamiento. Fuerzas del aire, tierra, mar y fuego, a vosotras os hago esta llamada:si es verdad que tenéis más poder
que la humana gente, aquí y ahora, haced que los espíritus
de los amigos que están fuera,
participen con nosotros de esta Queimada.















































































































































En una olla de barro o cobre colocar todos los ingredientes salvo el ron, el vino y la canela. En un cucharón colocar 1 copa de ron y prenderle fuego. Con esta llama, y con mucha paciencia, prender fuego a la grapa que se encuentra en la olla. Agregar la copa de vino tinto y canela al gusto un poco antes de apagarla.Dejar consumiendo el alcohol hasta que la llama adquiere un tono rojizo.¡Y a disfrutarla!
Receta de Alvaro Cunqueiro





















Desmontamos os mitos sobre a orixe ancestral da queimada











http://www.culturagalega.org/noticia.php?id=10793

No hay comentarios:

Publicar un comentario